Als een woestijnherder reist beroepsimker Elmar Mook naar eigen zeggen met zijn bijen van oase naar oase. Om zijn honing biologisch te mogen noemen, moet hij zorgen dat zijn bijen uit de buurt blijven van gangbare gewassen en bewijzen dat de bronnen van nectar en stuifmeel toegestaan zijn. Hiervoor levert hij voor iedere standplaats (of oase) gebiedskaarten en een argumentatie aan bij Skal.

Voor Elmar Mook van Imkerij de Oase is het ieder jaar weer een magisch moment als hij een bijenvolk openmaakt en de wilgennectar ruikt. “Je hoeft de wilg niet gezien te hebben, maar als je die bijenkast openmaakt, ruik je dat hij bloeit. Dat is zoiets bijzonders! Het voorjaar is dan echt begonnen.”

Hij is de enige biologische beroepsimker in Nederland. Zijn bijenkasten staan onder andere in de Weerribben, de Ooijpolder en de Oostvaardersplassen. Oases in de groene woestijn noemt hij ze. Naast bloemenhoning, een mengsel van verschillende honingsoorten, verkoopt hij ook honing waarbij de voedingsbron is terug te vinden in de smaak, zoals Kastanje & Linde of Linde & Berenklauw. Het is rauwe honing, waardoor alle waardevolle stoffen, zoals enzymen en stuifmeel, maximaal aanwezig zijn.

De van oorsprong Amsterdammer kwam met bijen in aanraking toen hij naar de Warmonderhof ging om biologisch-dynamische landbouw te studeren. Daar koos hij voor de richting fruitteelt. “En ja, dan kom je met bijen in aanraking. Dat fascineerde mij meteen.” Nog altijd raakt hij betoverd door het mechanisme van al die bijen die samenwerken. “Nieuwgebouwde raten zijn zo mooi. Dat is toch wel stap één om dit werk leuk te vinden.”

Lees verder over Elmar Mook bij Skal.