“Mundo Feliz”, gelukkige wereld. Zo luidt de mooie (en ook verwarrende) naam van een project voor kinderopvang en kleutergroepen in een niet zo mooie, kwetsbare wijk van Santiago de Chile. De twaalf begeleidsters willen zich verder verdiepen in de Waldorfpedagogie, met name de pedagogía de emergencia, de crisispedagogie.

De crisispedagogie is ontstaan vanuit de Notfallpädagogik (NFP, dat wil zeggen traumapedagogie) in Duitsland.  Deze werd aanvankelijk aangewend om bij kinderen en jongeren in oorlogs- en catastrofegebieden de psychosociale stabiliteit mogelijk te maken. Zo kunnen zij leren traumatiserende ervaringen te verwerken en een plaats te geven in hun eigen biografie. Door de zelfgenezende krachten aan te spreken, kunnen traumatiserende stoornissen verminderd of afgewend worden.

Deze pedagogie gebruikt methodes uit de Waldorfpedagogie en verwante therapievormen. Tegenwoordig wordt de crisispedagogie (ook wel Emergency Pedagogy genoemd in het Engels en Pedagogía de emergencia in het Spaans), in veel landen toegepast, ook buiten oorlogsgebieden: in vluchtelingenkampen, Zuid-Amerikaanse miljoenensteden waar veel kinderen in schrijnende omstandigheden opgroeien, in Afrikaanse townships, et cetera.

Francis van Maris doet verslag van enkele bijzondere vrijeschoolprojecten in Zuid-Amerika. Hij heeft in 2023, samen met zijn vrouw, in het kader van het Internationaal Hulpfonds een reis gemaakt van enkele maanden langs verschillende vrijescholen in verschillende landen aldaar. De Waldorf-beweging is in het hele continent aan het groeien. (Het eerste deel plaatsten we op 11 oktober 2023, het tweede op 20 februari 2024.)

Lees hier verder over Mundo Feliz.